Power of Love

I remember the day like yesterday. The day my older son Robert Cem felt the power of love in his hearth. He was 12 at that time. It had started a couple of months before, with mentioning her name casually at home. Then it became clear that this beautiful blond girl from a year above was someone special for him. We bought presents for her from our holiday. He kept a diary with her name in it. Each time I read this diary I cannot help but think of scenes from Moulin Rouge film and hear the songs “Love is a many splendid thing”, “All we need is love”… Love indeed is a spelendid thing.

That day, the day he understood the power of love, his teacher found him laying on his back and crying on a bench at recess. Concerned, she asked what was the matter. Touching his hearth, Robert Cem said, “My hearth hurts, it hurts so much that it makes me cry. Because I love her, I want to see her, I need to see her, but, she is not here.”

I have never heard a more sincere and elaborate description of love to this day. It made my hearth hurt. And I cried, too.

You know what? I cried tears of joy. Because my son has found love. Because my son has so many nice words to explain all the feelings he has. And because I realised that day that my son will one day find the girl who will love him back and he will be loved.

Then I thought of all other boys and girls, men and women with disabilities who are denied the most basic, the most important, the most human need of love. Even at this age and day, they are not allowed to love and be loved in return. They are not allowed to be sexual beings. Because they are different. Just because they are different...

Enjoy this beautiful, sensual and sexual short film. I can see my son there. And many more like him.

The Kiss by Pascale Duanne and Michele Maes








___________________________________________________________________

Aşkın Gücü

Sanki dün gibi hatırlıyorum o günü… Robert Cem’in aşkın gücünü kalbinde hissettiği günü. O zaman 12 yaşındaydı. Herşey birkaç ay önce, evde onun adını kısaca bahsetmesiyle başlamıştı. Yavaş yavaş, bir üst sınıfa giden bu güzel, sarışın kızın Robert için çok özel olduğunu anladık. Tatilimizde ona da hediyeler aldı. Yazı defterinde adına sıkça rastlamaya başladım. Yazı defterini her okuyuşumda elimde olmadan aklıma Moulin Rouge filminden sahneler ve “Love is a many splendid thing”, “All we need is love” şarkıları geliyor… Aşk gerçekten de çok muhteşem bir şey.

O gün, aşkın gücünü kalbinde hissettiği gün, öğretmeni onu teneffüste bir banka sırtüstü uzanmış, ağlarken görmüş. Merak ederek yanına gidip ne olduğunu sorduğunda Cem demiş ki: “Kalbim acıyor, o kadar acıyor ki beni ağlatıyor. Çünkü onu seviyorum, onu görmek istiyorum, onu görmeye ihtiyacım var, ama, o burada değil.”

Bu güne kadar aşkın daha içten ve özenli bir tanımını duymadım. Bunları duyduğumda benim kalbim de acıdı. Ve ben de ağladım.

Ama biliyor musunuz? Ben sevinçten ağladım. Çünkü oğlum aşkı buldu. Çünkü oğlum duygularını anlatacak pek çok güzel kelime buldu. Ve çünkü, o gün ben anladım ki, oğlum bir gün seveceği ve onu sevecek bir kızı da bulacak.

Sonra, en insani, en önemli, en temel ihtiyaçları olan sevme hakkından mahrum bırakılan diğer bütün engelli genç kız ve delikanlıları, kadın ve erkekleri düşündüm. Bu çağda bile sevmelerine ve sevilmelerine izin verilmeyenler insanları. Cinselliklerini yaşamalarına izin verilmeyen insanları. Farklı oldukları için. Sadece farklı oldukları için…

Bu güzel, seksüel ve tensel kısa filmi izleyin. Ben orada oğlumu görüyorum. Ve onun gibi pek çok delikanlıyı.

Öpücük (Oyn: Pascale Duanne ve Michele Maes) veya Youtube