Delikanlilarim

Bu sabah iki delikanlı çıktı bu evden okula doğru.

Robert Cem liseye başladı, evet, liseli gençlik artık benim oğlum. Şaka değil, gerçek bir delikanlı, sakal traşını oldu da çıktı :))

Daniel Emre'm ise kocaman bir 5. sınıf öğrencisi delikanlı. Kocaman diyorum çünkü artık o da çocukluktan çıkıyor yavaş yavaş. Defterlerini taşıyışı, kıyafetine gösterdiği özen, çantasının "cool" oluşu (yani olmak zorunda oluşu) derken, bütün bunlar hayat döngüsünün hızını hatırlatıyor bana.

Zaman geçiyor, çocuklar büyüyor, zaman geçiyor, bizler büyüyoruz. Her geçen yıl anne-çocuk ilişkisinin içine bir damla daha arkadaşlık, bir damla daha dostluk katılıyor. Paylaşıyoruz hayatı, kitapları, filmleri, insanları, sevgimizi, umutlarımızı, yani kısaca kendimizi

Çok şanslıyım ben, çok...