4 Şubat 2013 Pazartesi

Yeni bebek


Merhaba, aramıza hoş geldiniz ve güzel bebeğiniz için tebrikler, hayırlı olsun.


Tahmin ediyorum ki kafanızda belirsizlikler, acabalar ve olasılıklar dönüyor. DS'lu bir çocuk nasıl olur, sokağa nasıl çıkar, okula gider mi, ya büyüdüğünde ne olacak... gibi binlerce sorunuz var. Bunlar çok normal. Zaman içinde bu korkularınızın azalacağını göreceksiniz. Size sadece şunu söylemek isterim; Geleceğiniz şu an düşündüğünüz gibi değil. Hem de hiç değil...









Sizin ve eşinizin aklından geçen "Beni ve bebeğimizi neler bekliyor?" sorusunun cevabı inanın ki pozitif bir cevap. İlk aylarda ne olacağını bilememekten ve, hep ve sadece ters gidebileceklerin listesinin burnumuza dayanmasından kaynaklanan bir kaybolmuşluk duygusu oluyor. Bu felaket senaryolarını bırakın. Kafanızda DS'una ait eskiden edinilmiş resimleri ve düşünceleri bırakın. Yepyeni bir sayfa açın. Siz yeni bir dünyaya girdiniz, bebeğiniz ve eşinizle beraber yepyeni bir yolculuğa başladınız. Burada elbette ki zorluklar da olacak, ama asla düşündüğünüz kadar ölümcül değil. Ve yanınızda hiç tahmin etmeyeceğiniz kadar sizi ve bebeğinizi sevecek ve destekleyecek dostlarınız olacak.
Bundan sonrasında elbette ki çocuğunuza en iyi yaşama koşullarını vermek için uğraşacaksınız, ama bir düşünün lütfen, bu bütün çocuklarımız için geçerli değil mi? Unutmayın en önemli şey şu: Yapabileceğiniz çok şey var. Hadi harekete geçin.

Etrafınızda sadece size moral veren ve pozitif düşünen insanlara yer verin. Sizi üzen, ah vah yapan, size ve çocuğunuza acıyan, ağlamaklı insanlardan uzak durun. Buna en yakın aile, akrabalar, komşular, doktorlar, iş arkadaşları,... herkes dahil.

Mümkünse mutlaka eşinizle beraber dernekte yapılan aile toplantılarımıza gelin. www.downturkiye.com 

Lütfen bu videoyu izleyin http://www.gunbilgin.com/2010/03/21-mart-acilis.html

Hemen, hiç vakit kaybetmeden Erken müdahaleye başlayın. Küçük Adımlar'ı veya Portage programını tavsiye ederim.

Bilgi güçtür. Bilgi sahibi olun. 

İyi bir kurum bulun (burada farklı şehirlerden arkadaşlarımız var, memnun oldukları kurumları paylaşırlar).

Benzeri ailelerle tanışın ve çocuğu benzer yaşlarda olan başka bir anne ile arkadaş olmaya çalışın.

Bilgi edinin. Okuyun, araştırın. Bilgi güçtür. Bebeğiniz için ne kadar bilgili olursanız ona o kadar çok yardım edebilirsiniz.

Ve sabırlı olun. Bir maraton koşusuna çıktınız. Herşey sırayla, yavaş yavaş. Benimle olan konuşmanızdan aklınızda tek bir şey kalacaksa o da bu olsun; Biz bir maraton koşuyoruz. Bizim yolumuz çoook uzun, nefesimizi çok iyi ayarlamamız lazım. Bizler 100 metre koşucusu değiliz, bir anda parlayıp sönemeyiz. İçimizdeki bu direnç, bu güç, bu azim bize uzun yıllar lazım. Yani tıpkı bir maraton koşucusu gibi odaklanmamız lazım. Bundan 3 etap sonrasını nasıl koşacağımıza değil, şu andaki etabımıza yoğunlaşmalıyız. Elbette ki önünüze bakın, yol nereye uzuyor, yakında karşınıza çıkabilecek neler var, bunları görün ama odağınızı içinde bulunduğunuz etapta tutun ve nefesinizi iyi kullanın. Ve tıpkı bir maraton koşucusu gibi kendinize iyi bakın. 

Sizi, eşinizi ve bebeğinizi sevgiyle kucaklıyorum. 

Yalnız değilsiniz.

Gün


Hiç yorum yok: