Bu fotoğraf çekildiğinde Robert Cem sadece 3 yaşındaydı. Gittiği anaokulunda arkadaşlarıyla beraber yarım gününü geçiriyor, eğitim alıyor ve, evet, bir taraftan da eğitim veriyordu. Anaokuluna başladığı ilk günden beri, aslında hayatına başladığı ilk günden beri, hem öğrendi hem de öğretti. Hayatına giren herkese dokundu ve almasını bilene dünyanın en tatlı, en yumuşak öğretmeni oldu. Bu fotoğraftaki okul hayatına ilk adımını atmış 3 yaşındaki çocuk ile yarın bambaşka bir adımı atacak olan genç erkeğe uzanan yol öylesine çabuk geçti ki...
Yarın çok önemli bir gün. Yarın ben de milyonlarca diğer anne-baba gibi bir okul bahçesinde bekliyor olacağım, çocuğum içeride üniversite giriş sınavında ter dökerken ben dışarıda hakkında en hayırlısının olmasını dileyerek, buna dua ederek bekleyeceğim. Büyük ihtimalle arada ağlayacağım. Ama benimle bekleyen anneler bilemeyecekler ki bunlar aslında sevinç gözyaşları. Benim oğlum da bu sınava giriyor diyebilmenin verdiği coşkunun ifadesi sadece… Orada, diğer bütün gençlerle beraber bu heyecanı yaşıyor ve yaşatıyor olmasının verdiği gururun ifadesi sadece. Şükreden bir yüreğin ifadesi sadece… Herşey, her zaman olması gerektiği gibi olur, biliyorum. Ama sizler gene de Robert Cem oğlumuz için iyi dileklerinizi eksik etmeyin, olur mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder