18 Temmuz 2012 Çarşamba

Çok Şükür...

Bir dosya ararken elime geldi, 3 sene önce, tam da bugünlerde, bir seminer öncesi form doldururken şunları yazmışım:

For life perspective, I think I need to work on ;
            concentrating more on my dreams, less on my responsibilities,
            keeping positive and,
            trusting to be in harmony with the universe.
Being open and loving has the power of changing people. By shifting my attitude from negative to positive, from cold to loving, from angry to accepting, I recently changed my life.  Now I need to remember to hold on to that feeling.




Hayat perspektifi için, sanırım şunlar üzerinde çalışmalıyım;
            Hayallerim üstünde daha fazla, sorumluluklarım üstünde daha az yoğunlaşmak,
            Pozitif kalmak, ve
            Evrenle uyum içinde olmaya güvenmek.
Açık ve sevgi dolu olmanın insanları dönüştürme gücü var. Tavrımı negatiften pozitife, soğuktan sevgi doluya, kızgından kabul edene çevirerek hayatımı değiştirdim. Şimdi, bu duyguya tutunmayı hatırlamam lazım.

Şimdi baktığımda görüyorum ve ne mutlu bana diyorum ki o duyguya, tutunmak ne kelime,  sıkı sıkı sarılmışım ve katlayarak hayatıma sokmuşum. 

Bu yolculukta yanımda olan, yanımda yürüyen, uzak duran, hadi anca gidersin diyen, elimi tutan, çelme takıp ne kadar kararlı olduğumu anlamamı sağlayan, beni dinleyen, sevgimi verdiğim, ya da vermediğim, sevgisini aldığım, ya da almadığım herkese (eee… hadi çoğu olsun J) şükran hissi içindeyim. Ama en çok da kendime takdir… Kendimi sevdiğim, kalbime güvenip teslim olmayı göze aldığım ve hayatımı dönüştürme cür’etini gösterdiğim için. Ne güzel… 

Çok şükür...